12 Eylül 2015 Cumartesi

Açık Yeşil


Dönüp dönüp duruyorum, akşam olmak üzere.

Sessiz göz çukurlarımda izmarit çöplüğü. Çocuğum evde ağlıyor. Vereme yakalanmış bedenim. Karım çok uzak bir yerinde artık yatağımın. 

Kanlı balgamımı fırlatıyorum zengin sokaklara. Otuzbir çekecek takati bulamıyorum banyoda. Çocuğum benden milyonlarca yıl uzakta, yan odada. Dokunamıyorum saçlarına. 

Açık yeşil maskeli balo tüm hayatım. Karım çok yorgun bakıyor bana. Ağzında çürük dişlerinin yaydığı leş kokusu. Belki bir gün yeniden gömülebilirim ağzındaki toplu mezara. Belki yapabilirdim. Amele pazarından dönerken, maskemle birlikte kalmasaydım kamyonun altında.

12.11.2008

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder