Yüreğimi sarsıp atar bir bağırtıdan çıkan ayrılık korkusu.
Sevgilim; sana içimin güz yalnızlığını verir miyim hiç?
Kafamı ağaç gövdesine vurup, bölük pörçük eder ezerim. Sana çocuk vereceğim yerin hemen yanından, kasığımdan keser giderim. Oluk oluk kanımda doğurduğum ilk çocuğu vaftiz eder, seninle ölüm katında evlenirim.
Sevgilim; yüreğinde kopan acıyı alır, kendimi katilim sayarım.
Gittiğim cehennemden, ayaklarından öperim. Sen de alnımdan öpersin. Bilirsin, alnımdan öpünce çabuk geçer acılarım.
??.??.2012
Bir bakmışsın meğer o akan kırmızı al yazmanmış...
YanıtlaSilBırak gördüklerini, yaşadıkların bir rüyaymış...
İlk klavye darbelerimsin bu sabahki işbaşımda...
Korkma bak gör nasıl bir korkudur sevdamı arayış...